“Twintig jaar geleden zocht ik werk en, ondanks dat twee van onze kinderen op het Hoornbeeck zaten, heb ik toen niet heel bewust gekozen om te gaan werken in het reformatorisch onderwijs. Nu ben ik heel blij dat ik hier terecht ben gekomen! De normen, waarden en weekopeningen en -sluitingen waardeer ik erg. Maar ook de gesprekken met collega’s zijn fijn.”
Band met studenten
“Elk jaar zijn er weer studenten die elke dag van hun Hoornbeeck-tijd even naar de conciërge gaan om een praatje te maken of een bakje koffie te drinken. Met die studenten krijg ik echt een band, het is soms jammer dat die vier jaar snel voorbij vliegen. Er werd eens op een avond op school op mijn schouder getikt. Stond daar ineens een groepje oud-studenten, zo’n 15 jaar terug zaten ze hier op school. Nu zijn ze zelf getrouwd en hebben ze kinderen. Heel leuk om dan met elkaar herinneringen op te halen. Ik vind het mooi om dan te horen hoe ze terugkijken op hun Hoornbeeck-periode.
Ik herinner me ook een bijeenkomst van verschillende kerkraden bij ons op school. ‘Ha conciërge, leuk u weer te zien’, hoorde ik. Dat waren twee jonge ambtsbroeders, allebei oud-studenten van het Hoornbeeck. Ik denk nog weleens terug aan die ontmoeting. Al zien we het binnen de school soms niet, de Heere werkt nog in het nageslacht. Dat werk gaat gelukkig door!”
Blijf in gesprek
“Je krijgt een band met studenten als je met ze in gesprek blijft. Wanneer het goed met ze gaat, maar ook wanneer het minder goed gaat. De meeste studenten waarderen dit echt.”
"Al zien we het binnen de school soms niet, de Heere werkt nog in het nageslacht"
