Dat moeder en dochter allebei in hetzelfde jaar een mbo-opleiding starten is op zijn minst opmerkelijk. Jeanet: “We hebben vijf kinderen en toen die ouder werden, wilde ik iets doen. Van nietsdoen word ik ongelukkig. Bij de Driestar werk ik als onderwijsassistente, de opleiding heb ik echter nooit gevolgd. Ik zie op school trajectgroepen, met leerlingen met een rugzak, daar zou ik graag mee werken. Maar dan heb ik wél een diploma nodig.”
Professionaliteit
Dat dochter Eva koos voor Maatschappelijk Zorg was geen verrassing. “Ik wil graag met mensen werken. Vroeger wilde ik juf worden, bij de marine of naar het zendingsveld. Met cijfers heb ik niets, dus koos ik voor deze opleiding.” Ze zit in het eerste jaar en de opleiding én het Hoornbeeck bevallen enorm goed. “Het is een heel brede opleiding, je leert er vanuit professionaliteit naar mensen kijken. De sfeer is goed, docenten zijn toegankelijk en maken graag een praatje.” “Ga maar eens in de pauzes ergens zitten, dan ervaar je dat docenten niet boven, maar naast je staan”, vult Jeanet aan.
Moedereend
Is het niet vreemd dat je je moeder tegenkomt op school? Eva: “Helemaal niet, het is juist leuk. Ze zit in een klas met allemaal 17- en 18-jarigen en is een beetje de moedereend van de groep.” “Eva en ik hebben een goede band. Ik ben natuurlijk haar moeder, maar zie haar ook een beetje als vriendin”, aldus Jeanet. Hoe denkt de rest van het gezin over een schoolgaande moeder? “Die zijn allemaal trots.” De keuze voor het Hoornbeeck was trouwens voor moeder en dochter vanzelfsprekend. “Ik ga later met allerlei verschillende mensen werken, dan moet je stevig in je schoenen staan”, besluit Eva. “Het is fijn dat er op school gebouwd wordt aan je geloofsbasis.” “Zo is het”, beaamt Jeanet, “de identiteit is heel belangrijk.”