Facilitair manager Jan Moens is er nauw bij betrokken. “Ik kwam in 2000 bij het Hoornbeeck werken en dacht: waar moet ik eerst beginnen. Het was zo’n oud gebouw. Oude techniek, achterstallig onderhoud en bovendien: drie scholen die net gefuseerd waren en ieder eigen wensen hadden.” Als snel komen er plannen voor een grondige renovatie en uitbreiding. Een stuurgroep begeleidt het proces van prille begin tot opening. Moens: “Doel was om het gebouw te upgraden, maar mét handhaving van oude bouwelementen.”
Belangrijk: het proces begint bij de wensen van collega’s in het onderwijs. Zij hebben inspraak en kunnen ‘wensenlijstjes’ indienen. Deze worden voorgelegd aan de stuurgroep en het geselecteerde architectenbureau, Roos en Ros uit Oud-Beijerland. Architecten en stuurgroep inventariseren de gebouwen, stellen een programma van eisen op en vertalen dit in een ontwerp. Na een aanbesteding krijgt bouwbedrijf De Vries en Verburg (Stolwijk) de opdracht om alle plannen te realiseren. Zodra zij klaar zijn wordt ook de ‘buitenboel’ aangepakt: bestrating, busstation, parkeerplaatsen en fietsenhokken worden nieuw ingericht.
Puzzel
“Het hele gebouw is op z’n kop gezet”, herinnert Jan Moens zich, “bouwkundig maar ook cosmetisch.” Om te beginnen wordt een aantal gebouwen aan de achterzijde gesloopt. Aan weerszijden van de kapel verrijst nieuwbouw, aan de oostzijde wordt een aula aangebouwd. Dit met behoud én inpassing van de karakteristieke bestaande kloostermuren. De kapel krijgt een opknapbeurt, de water- en elektriciteitsinstallaties worden gemoderniseerd. Als de bouwkundige renovatie gereed is, komen wanden, vloeren en schilderwerk aan de beurt. “Het project was zo gefaseerd dat het onderwijs kon doorgaan. Ja, dat was een hele puzzel, maar gelukkig bood de kapel vaak extra ruimte.” Als het gebouw klaar is, verricht commissaris van de Koningin in de provincie Utrecht, Roel Robbertsen, op 6 juni 2008 de heropening.
Radertje
Het resultaat van alle inspanningen: een schoolgebouw dat weer bij de tijd is en een professionele en plezierige omgeving is om te werken (docenten) of te leren (studenten). “Natuurlijk geldt: zoveel hoofden, zoveel zinnen”, besluit Jan Moens, “maar de mensen waren er heel gelukkig mee. Ik was maar een radertje in dit project, er was een hele club mensen bij betrokken. Maar nu ik erop terugkijk: het was wél een stukje levenswerk.”
“Tijdens de maaltijd bij een stuurgroepvergadering las Maarten van Leeuwen Psalm 127. ‘Zo de HEERE het huis niet bouwt, tevergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan;’. Dit plaatste het project in perspectief. Wij zijn maar kleine mensen, diep afhankelijk van de Heere. Zonder Zijn zegen zou niets gedijen.”
