Scroll naar het einde van deze pagina voor de video van Merrio.
Als instructeur in de sector Gezondheidszorg begeleidt en traint Merrio Jansen-Walhout studenten Verpleegkunde en Dienstverlening. Ze geeft veel vaardigheden – zoals bedden opmaken, patiënten wassen in bed, infusen prikken en maagsondes inbrengen – en zorgt dat alle (les)materialen op orde zijn.
Een docent heeft meer bevoegdheden, maar omdat Merrio in een klein team werkt vraagt het veel flexibiliteit en doet ze veel verschillende taken. Ze geeft veel les in niveau 2, doet loopbaanbegeleiding en helpt studenten die vastlopen met hun planning. Ook toetst ze studenten af die niet al hun vaardigheden halen op hun stage, stuurt ze vrijwilligers aan, surveilleert ze tijdens toetsmomenten en overlegt ze regelmatig met docenten en andere locaties. Never a dull moment, dus.
Moederfiguur
Merrio heeft een achtergrond in de zorg en had nog nooit voor de klas gestaan – maar daar is ze in gegroeid. “In het onderwijs kun je ook veel zorg kwijt”, vertelt ze. “In de begeleiding van studenten, een luisterend oor zijn. Verbinding is belangrijker dan kennis overdragen: zonder relatie geen prestatie. Ik vind jongeren geweldig. Ik ben meer een moederfiguur voor ze dan een jonge juf. Ik heb kinderen die in dezelfde leeftijdsfase hebben gezeten, dan ken je hun leefwereld een beetje. Ik denk dat ik het verschil maak voor individuele studenten, niet voor hele klassen. Dat vind ik het mooie van mijn werk: ik ben veel een-op-een met studenten bezig.”
Hoop doorgeven
Juist door die persoonlijke begeleiding heeft Merrio waardevolle gesprekken met studenten. “Ze zitten vol met vragen. Als je daar serieus op ingaat, kom je tot hele mooie gesprekken. Studenten hebben veel aan hun hoofd, ze lijken in een steeds turbulentere tijd te komen. Zo sta ik te kijken van de gebrokenheid in gezinnen. Dan kun je een stuk hoop doorgeven: je mag de onzichtbare God zichtbaar maken. Ik bid voor ze, we leven in genadetijd.”
“Studenten lijken in een steeds turbulentere tijd te komen”
“Een jongen had veel sores thuis, ik dacht: dat jíj nog kunt leren. Inmiddels heeft hij zijn diploma. ‘Zonder uw hulp was het niet gelukt’, zei hij. Dan gaat het niet om mij, maar ik mocht hem op de goede weg helpen. Sommige studenten zeggen dat ze niet kunnen leren. Maar dan denk ik: je hebt wel twee gouden handen. Voor God zijn we allemaal één, welk niveau je ook hebt.”
Gezin gaat voor
Eerder werkte Merrio in het Gelre ziekenhuis, als wijkverpleegkundige, als teamleidster in een verpleeghuis én bij RST. Toen haar jongste kind vier jaar werd, wilde ze iets doen wat ze beter kon combineren met haar gezin. Ze ging in 2007 als zorgondersteuner op de Obadjaschool in Zwolle werken.
“Ik stond te koken met de boeken voor mijn neus”
In 2014 begon ze als invaldocent op het Hoornbeeck College – maar daar stopte ze mee nadat ze haar propedeuse haalde. “Ik stond te koken met de boeken voor m’n neus. Met vier kinderen en een man in de kerkenraad heb ik een stapje teruggedaan: in plaats van docent werd ik instructeur. Ik heb altijd gezegd: het gezin gaat voor.”
Haar ervaring in de zorg helpt haar veel. “Vanuit elk vakgebied kan ik meepraten. Ik probeer ook bij te blijven, af en toe loop ik een dag mee in het ziekenhuis. Welke materialen gebruiken ze, hoe pakken ze het aan? De ontwikkelingen in de zorg gaan zo snel.”
Leven lang leren
De werksfeer op school bevalt Merrio goed. “We hebben een hecht team waar ik met al mijn vragen terechtkan. Locatie Apeldoorn telt 550 studenten, daardoor ken je ze bijna allemaal. De lijntjes met collega’s zijn kort, dat werkt wel heel makkelijk.”
Ook de ruimte voor ontwikkeling valt haar op. “‘Een leven lang leren’, dat is hier echt de praktijk. Mijn baan is ontzettend afwisselend, en studenten blijven leuk. Soms kriebelt het wel weer: zit ik nog op mijn plek? Ik heb destijds bewust voor mijn gezin gekozen, en dat kost offers. Dat is ook niet erg. Maar ik vind leren altijd leuk.”
