Een of twee keer per week staat Henk Jan Bart (46) ’s morgens bij de trap, om de stoet voorbijtrekkende studenten een fijne dag te wensen. In de pauze loopt hij graag door de aula, waar hij af en toe aansluit bij een potje tafeltennis of gaat schaken met een groepje. “Ik wil meemaken wat er gebeurt”, aldus Bart. “Ik vraag vaak hoe het met iemand is – hoe gaat het met de brommer waar je aan het sleutelen bent, heb je al een stageadres, gaat het goed met je verkering?”
Bart is al vijftien jaar geen docent meer, toch vindt hij het belangrijk om connectie te houden met de studenten. Zo probeert hij ook elk schooljaar les te geven of op een andere manier studenten te begeleiden. “Het is goed om daarin bij te blijven. Er is heel wat veranderd in vijftien jaar – als ik nooit meer voor de klas had gestaan, was ik daar niet in meegegroeid. Ik ben begonnen op een krijtbord, dat is nu ondenkbaar. Er waren nog geen mobiele telefoons. En ik weet nog dat een student een usb-stick had, toen was dat iets nieuws. Daarvóór had je diskettes. Dat soort digitale ontwikkelingen hebben een enorme vlucht genomen.”
Omschakeling
Henk Jan werkt nu achttien jaar op het Hoornbeeck College in Kampen. Hij startte er als docent Burgerschap (toen: Maatschappijleer) en Nederlands, na drie jaar werd hij opleidingsmanager en weer vier jaar later werd hij locatiedirecteur. In die functie zit hij nu elf jaar. Vóór zijn Hoornbeeck-tijd werkte Bart zeven jaar als leerkracht in het basisonderwijs.
"Hier leren studenten een vak waar ze trots op worden"
Toen hij solliciteerde bij het Hoornbeeck College kon hij zich nog geen voorstelling maken van het mbo. “Het was een nieuwe wereld voor me. En ik vind het in één woord fascinerend. Studenten komen binnen als jonge honden van zo’n 16, 17 jaar, af en toe nog een beetje puberaal. En hier gaan ze een vak leren waar ze trots op worden. We leveren een beroepskracht af. Mbo’ers zijn de motors van de economie. Die omschakeling zien wij hier gebeuren. Het is een volwassen doelgroep, omdat ze veel eerder het leven ingaan. Als je als 18-jarige stageloopt in het ziekenhuis en je ziet mensen overlijden, dan heb je hele andere dingen gezien van het leven dan als je aan de universiteit studeert.”
Fantastische werkgever
Het werk van Henk Jan bestaat voornamelijk uit vergaderen en aansturen. Hij onderhoudt onder meer contact met directeuren van de andere Hoornbeeck-locaties, collega-scholen, de gemeente, leveranciers en stagebedrijven en kerkenraden. “Vergaderingen en besprekingen klinken saai, maar het werk is heel veelzijdig. Je zit hier in een dynamische omgeving. Het Hoornbeeck is een fantastische werkgever. Er is ruimte voor persoonlijke ontwikkeling, teamontwikkeling en eigen initiatieven. Het is een school die ervoor zorgt dat een medewerker de middelen heeft om zijn werk te doen, van spullen in het verpleegkundelokaal tot digiborden en laptops.”
Ook is de sfeer op school goed, volgens Henk Jan. “Nieuwe collega’s voelen zich doorgaans snel thuis, ze worden opgenomen in het team. Ik vind het ook belangrijk om gastvrij te zijn. De postbode gaat hier naar het toilet en pakt een kopje koffie, net als de vuilnisman die elke week onze kliko’s leegt. Het lijkt klein, maar het onderstreept de warmte van de school.”
"Ik vind het belangrijk om gastvrij te zijn"
“We leven na Genesis 3; na de zondeval is niets meer volmaakt. Maar we moeten wel ons best doen om samen het goede te zoeken. Ik heb tegen collega’s gezegd dat we een aanspreekcultuur willen hebben waarbij vragen stellen een belangrijk middel is. Daarom kunnen we wellicht beter spreken over een vraagcultuur, vanuit een open grondhouding waarbij vooringenomenheid geen plaats mag hebben. Als je open vraagt naar iemands intenties en drijfveren, dan kan iemand vertellen waarom hij iets heeft gedaan – en dat kan een reden zijn waaraan je nog helemaal niet hebt gedacht.”
Dromen
In de toekomst zou Henk Jan graag het volwassenenonderwijs verder uitbouwen, en daarin nog meer verbinding met het werkveld maken. “Huisartsenpraktijken zijn erg op zoek naar goede assistenten. Hoe mooi zou het zijn als een huisarts hier een paar uur komt lesgeven? Binnen ons locatieplan noem ik dat bedrijvigheid – het gaat over bedrijven én actie.”
“De diepste drijfveer van mezelf en het Hoornbeeck College, is dat de jonge mensen in hun jonge leven tot Christus komen. Dat ze hier niet alleen een vak leren, maar ook als christen in de samenleving staan en de Heere Jezus mogen leren kennen. Dat is het grootste wonder.”